سه تن و سه شاخه از يک ريشه ايم
هم زبان و هم بن و هم پيشه ايم

توس و بلخ و سغد و شيرازيم ما
از پدر يک، مادر انبازيم ما

اين زبان در کوه پامير آن بود 
در دماوند پارسيان را جان بود

بلخ را با ناصرش حجت نمود 
رودکی را يار با عزت نمود

سعدی و حافظ را ياد آوريد 
با حکيم توس دل شاد آوريد

ما يکی و ما يکی و ما يکی 
می شويم باز هم يکی گرديم يکی

اين قلمرو خطه مايان بود
 خطه شاهان با ايمان بود

راز جم را کی توان از ياد برد
کورش دانا گرا را داد برد

شاه سامان کيست ؟ برگو ای پسر
از سنايی تا به مولوی گذر