در ثمیـــن

دُر ثمیـــن       
مهندس شاه امیر فروغ از افغانستان  


مهندس شاه امیر فروغبه استقبال از اندیشه های والا و ارزشمنـد شاعران گرانقــدر پارسی گوی، حقیر هم غزل گونه یی دارم هر چند نه موزون و زیبا به زیبایی و ظرافتِ اشعار دیگـر بزرگان، اما احساسی راستین از ژرفای قلبم که اینک تقدیمِ دوستدارانِ زبان و ادبِ پارسی میگردد :

نباشـد زبانـی چنیـــــن، پـارســــی!
به دنیــــا چـو دُر ثمیــن «پارســــی»

چــــو دیگــر زبانهــــای این ســـرزمین
تـو باشـی بلنــــد و وزیـن، پارســـی


به انگشــــتر شعـــر و نـثــر زمــــان
تـویـی پـُر صـلابـت نگین پارســــــی

نــموده ز روی حســـد، بـنـگـــــــرم
بـه راهِ تـو دشمـن کمیــن، پارســی


ولیـکــن نـبـاشـــد تـرا هیــــــچ بـاک
چو هستی تو حبلِ متیــن، پارســـی


تـو باشـی هـمان مشـــعـلِ تـابـنـاک
که هستی و بودی چنیــن، پارســی


شـــــب و روز در راهِ خـــــدمـت تــرا
همــــه پُـر تلاش و امیـن، پـارســـی


مــرام همـه، حفظ شـــــأن تـو است
ازیـن رو نباشم غـمین، پـارســــــی


بـرای بیــــانِ مـــــــرامش «فــــروغ»
به تو وامــــــدار و رهین، پارســــی!